Işık aracı ile resim çıkarmak usul ve sanatı 1829 yılında Nicephore Niepce (1765 - 1833) ve Jacques Daguerre (1789 - 1851) adlı iki Fransız araştırıcı tarafından keşfedilmiştir. Fotoğrafçılığın esası gümüş bromür gibi bazı tuzların güneş ışığı etkisi ile kararması esasına dayanır. Gümüş bromürü ve iyice hassas bir hale getirilmiş bir cam ya da jelâtin plağı fotoğraf makinesinin karanlık oda denilen boşluğunun sonuna yerleştirilir. Dışarıda resmi alınmak istenen şeyin hayali, ters olarak bu plâk üzerine tespit edilir. Böylece, negatif bir hayal elde edilmiş olur. Bu hassas plâk üzerine tespit edilmiş şeyin ışığı çok fazla gelmiş kısımları koyu siyah az gelmiş kısımlar daha açık, ışık görmemiş kısımları beyaz olarak çıkar. Bu siyahlı beyazlı fark, ışığa gelen ve gelmeyen kısımların, ışığı alma derecelerine eşit oranda ve ters şekilde belirir. Elde edilen ve negatif olan bu klişe ya da cam sonradan yine hassas olarak hazırlanmış olan kâğıt üzerine, belli işlemlerden geçirilerek yeniden tespit edilir. Fotoğraf kâğıdına tespit edilen resim, bu kere negatif olarak değil de, tabiattaki ışık alma durumuna eşit olarak tespit edilmiş olur.
Böylece, fotoğrafçılık iki esasa dayanmış olmaktadır. Birisi, tabiattaki şekillerin bir karanlık kutu kenarına açılmış delikten içerdeki hassas plâk üzerine tespit edilmesi (negatif olarak); ikincisi de, bu negatif hayalin, çok ya da az ışıklı yerlerine göre az, ya da çok kararması suretiyle resim meydana gelmesidir.
Fotoğraf makinelerinde başlıca üç bölüm bulunur :
1 - Bir kaç mercekten meydana gelmiş olan objektif. Hayalin düzgün bir şekilde aksetmesine yarar.
2 - Karanlık oda. Bir körük gibi uzayıp kısalması ile hassas cam üzerine akseden hayalin net olmasını sağlar.
3 - Plağı ihtiva eden çerçeve.
Konu: Fotoğrafçılık Nedir? 
